Zeroemisyjność - klucz do przewagi konkurencyjnej
W obliczu postępujących zmian klimatycznych i zaostrzenia regulacji środowiskowych w Unii Europejskiej, przedsiębiorstwa stoją przed wyzwaniem dostosowania swoich działań do wymogów zrównoważonego rozwoju.
Zeroemisyjność, definiowana jako stan równowagi między emisjami gazów cieplarnianych a ich neutralizacją poprzez redukcję i pochłanianie, przestała być jedynie ambitnym celem – stała się warunkiem przetrwania i rozwoju w nowoczesnej gospodarce.
Czym jest zeroemisyjność?
Pod pojęciem zeroemisyjności kryje się podejście kompleksowe:
Krok 1: minimalizowanie emisji na każdym etapie działalności
Krok 2: inwestowanie w rozwiązania umożliwiające neutralizację emisji niemożliwych do uniknięcia
Powiązanie zeroemisyjności ze śladem węglowym w poszczególnych zakresach
Dążenie do zeroemisyjności wiąże się ściśle z redukcją śladu węglowego we wszystkich trzech zakresach emisji zdefiniowanych przez Greenhouse Gas Protocol.
Zakres 1 obejmuje emisje bezpośrednie, nad którymi przedsiębiorstwa mają największą kontrolę, np. emisje z procesów technologicznych czy flot pojazdów.
Zakres 2 odnosi się do emisji pośrednich związanych z zakupioną energią, gdzie kluczowym elementem jest przejście na odnawialne źródła energii oraz poprawa efektywności energetycznej.
Zakres 3, stanowiący największe wyzwanie, dotyczy całego łańcucha wartości, w tym dostawców, logistyki i użytkowania produktów. Kompleksowe podejście do redukcji śladu węglowego w tych zakresach pozwala firmom nie tylko zbliżyć się do neutralności klimatycznej, ale także odpowiada na rosnące wymagania interesariuszy oraz klientów, którzy coraz częściej oczekują transparentności w raportowaniu emisji.
Jak osiągnąć zeroemisyjność w poszczególnych zakresach?
Zakres 1: Redukcja emisji bezpośrednich
Modernizacja sprzętu – wymiana kotłów czy maszyn przemysłowych na nowoczesne, niskoemisyjne technologie.
Dekarbonizacja floty pojazdów – inwestowanie w samochody elektryczne lub zasilane wodorem oraz optymalizacja tras logistycznych.
Przejście na odnawialne źródła energii – korzystanie z energii wytwarzanej na miejscu, np. z paneli fotowoltaicznych, co pozwala uniezależnić się od emisji generowanych przez spalanie paliw kopalnych.
Zakres 2: Ograniczenie emisji związanych z zakupioną energią
Zakupu zielonej energii – zawieranie umów na dostawy energii odnawialnej (PPA – Power Purchase Agreement) lub kupno gwarancji pochodzenia dla energii z OZE.
Zwiększenia efektywności energetycznej – wdrażanie systemów zarządzania energią (ISO 50001), które pozwalają na monitorowanie i optymalizację zużycia energii.
Inwestycji w technologie magazynowania energii – instalacja akumulatorów umożliwia korzystanie z odnawialnych źródeł energii także w momentach jej mniejszej dostępności.
Zakres 3: Neutralizacja emisji w łańcuchu wartości
Zaangażowanie dostawców – wybór partnerów stosujących zrównoważone praktyki i wymaganie od nich raportowania śladu węglowego.
Projektowanie produktów w obiegu zamkniętym – tworzenie wyrobów łatwych do recyklingu, co redukuje emisje związane z wydobyciem surowców.
Optymalizacja logistyki – zmniejszenie emisji dzięki efektywnemu planowaniu transportu i wykorzystywaniu niskoemisyjnych środków przewozu.
Kompleksowe zarządzanie odpadami – minimalizacja odpadów produkcyjnych oraz inwestycje w technologie ich przetwarzania.
Zeroemisyjność jako przyszłość biznesu
Dane z organizacji zajmujących się monitoringiem działań klimatycznych, takich jak CDP (Carbon Disclosure Project) czy SBTi (Science Based Targets Initiative), wskazują na coraz większe zaangażowanie firm w realizację strategii zeroemisyjności. Coraz więcej przedsiębiorstw podejmuje działania na rzecz ograniczania emisji, wyznaczając sobie cele zgodne z nauką oraz globalnymi standardami. Statystyki pokazują, że zarówno korporacje międzynarodowe, jak i mniejsze organizacje wdrażają strategie klimatyczne, dostosowując się do wymagań regulacyjnych i oczekiwań interesariuszy. Branże takie jak energetyka i przemysł ciężki, znane z wysokich emisji, inwestują intensywnie w dekarbonizację, podczas gdy sektory usługowe koncentrują się na optymalizacji emisji pośrednich w łańcuchach dostaw. Te działania podkreślają, że dążenie do neutralności klimatycznej staje się coraz bardziej powszechnym elementem strategii biznesowych, odzwierciedlającym rosnącą świadomość klimatyczną i konieczność sprostania nowym wyzwaniom rynkowym.